کارنکرده...

پرسید اگر به گذشته برگردی

کدام کار نکرده را

انجام خواهی داد؟

گفتم:

مشورت در هر کار و هر رابطه!

فصل بهار دل ها...

                                                                  

یک سال انتظار به پایان رسید ، یک سال انتظار برای فصل بهار ، فصل بهار دل ها ، فصلی که حرارت عشقش دل های منجمد شده در گناه را آب می کند ، فصلی که باران اشک در آن رنگ گناه را از چشم ها می شوید ، فصلی که نغمه هایش هرعاشقی را به تب و تاب می اندازد و این فصل همان فصلی ست که منادی در آغازش چنین ندا می دهد: یا اَهلَ العالَم، قُتلَ الحُسین بکَربلا، عَطشانا ، آری یکسال انتظار به پایان رسید و فصل محرم آمد ، فصل حزن و اندوه ، فصل کتیبه و پرچم ، فصل بیرق و علم ، فصل روضه و اشعار محتشم ، باز این چه شورش است و که در خلق عالم است ، باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است ، محرم حکم مسلم بن عقیل را دارد  ،  آری محرم سفیر حسین است تا بیعت عاشقان را برای حسین جمع کند ، یار برای حسین جمع کند ، هرکس که از قافله ی حسین جا بماند قطعا جایش کربلا نیست ، پس بیا ما هم اشک هایمان را در کف دست بگیریم تا در این فصل عاشقی به جمع عاشقان حسین بپیوندیم ، شاید حسین خریدار ما شود و در کربلا ما را به مقصد برساند.

حالا که من می نویسم یک شب از محرم گذشته بیا تا فرصت باقی ست خودمان را در سیاهی عزای حسین غرق کنیم که حکمت این سیاهی ها هم همین است که امثال ما روسیاه ها خودشان را در این سیاهی غرق کنند ، هنوز دیر نشده ، لباس مشکی ات را به تن کن ، خودت را به روضه ی ارباب برسان و به خیل عاشقان سیدالشهدا بپیوند ، که امروز اگر زنده ایم به برکت همین فصل محرم است که هرسال غبار گناه را از دیار ما می برد و این مکتب حسین است که خون تازه در رگ های این مرز و بوم تزریق می کند ، سال هاست خاک این کشور مثل مردمانش مدیون سیدالشهداست.دریافت فایل

سینه چاک

دیروز سینه چاک جدت بودند
امروز با نیزه
سینه ی اکبرت را...

منت رابطه

برایم مُردی

از وقتی که

 منت رابطه ات را

روی سرم گذاشتی!

آتش جهنم

آجر خام برای پخته شدن

آتش کوره می خواهد

بعضی مثل من هم

برای آدم شدن

آتش جهنم!

احتکار محبت

این احتکار محبتت

بازار دوستی را

بدجور کساد کرده!

خاک پای رهبر

من خاک پای آن رهبری ام

که خود را

خاک پای غلام حسین می داند/.

پی نوشت:

صحبت های مقام معظم رهبری 

کم محلی

با کم محلی هایت 

چنان محبت هایم را سوزاندی

که همه اش شد

خاکستر کینه...

نماز جماعت!

عجب نماز جماعتی بود 

اقتدای من به تو 

در آغوشت

و قرائت حمد و سوره ی تو 

بر لب هایم

ای کاش مثل نماز صبح های

صحن گوهرشاد طولش داده بودی

تا من زنده نمی ماندم!

رشته ای بر گردنم افکنده دوست...

اینقدر این سو و آن سو

کشیدی مرا

که دهان کفش هایم

از تعجب باز مانده! 

پی نوشت:

از فردا پابرهنه دنبالت می آیم!