بمب های تهاجم فرهنگی
صدای آژیر خطر آمد... هربار که بمبی می خواست فرود بیاید این آژیر به صدا در می آمد اما اینبار صدایش فرق می کرد اینبار فریاد می زد انگار می خواست گوش ها را کر کند... همه از ترس خطر انفجا پنبه در گوش گذاشتند و نشنیده گرفتند٬ و لحظه ی برخورد بمب با زمین... تصورش سخت است... هزاران عزیز پرپر شدند... حکایت این بمب حکایت همان بمبی ست که ۳۰ سال پیش بر سر رزمنده های ما فرود آمد... همان بمبی که فقط گاز داشت ترکش نداشت اما زمین گیر می کرد... پوست را می سوزاند ٬ نفس را بند می آورد... این بمب که امروز ما را به سوگ نشانده... و همه ی شهر ما را پر از مرده های متحرک کرده است حاصل فراموش کردن این جمله است که "جنگ ادامه دارد"... حاصل فراموش کردن تهاجم فرهنگی ست... آری بمب بی حجابی امروز بازار شهر را برای ما قبرستان کرده و مجبوریم هرگاه که از آنجا می گذریم فاتحه ای بخوانیم بر مردگان متحرک... همان هایی که قوی ترین سپر دفاعی دین و ایمان خود را از سر در آوردند و ایمانشان سوخت... دینشان سوخت... شهر ما شهر مردگان است... بمب های تهاجم فرهنگی چنان فضای شهر ما را مسموم کرده است که هرروز بر مردگان شهر افزوده می شود... این سموم کسانی را از پای در آورد که عمری در صف اول نماز جماعت ها بودند کسانی که از اول خطبه های نماز جمعه در مصلی نشسته بودند... کسانی که نماز اول وقتشان ترک نمی شد... کسانی که ادعای دینداری داشتند... خمس می دادند... زکات می دادند... روضه می گرفتند.. نذری می دادند... ولی وقتی خودشان را واکسیناسیون نکردند... آگاهی هایشان را بیشتر نکردند... این سموم خفه اشان کرد و ایمانشان را سوزاند... شهر ما را شهر مردگان متحرک بخوانید... شهری که اگر بیرق سیدالشهدا در آن بالا نبود معلوم نمی شد چه بلایی سرش می آمد... غفلت از مسئله تهاجم فرهنگی تنها ثمره اش همین بی بند و باری می شود...
