احتکار محبت

این احتکار محبتت

بازار دوستی را

بدجور کساد کرده!

کم محلی

با کم محلی هایت 

چنان محبت هایم را سوزاندی

که همه اش شد

خاکستر کینه...

نماز جماعت!

عجب نماز جماعتی بود 

اقتدای من به تو 

در آغوشت

و قرائت حمد و سوره ی تو 

بر لب هایم

ای کاش مثل نماز صبح های

صحن گوهرشاد طولش داده بودی

تا من زنده نمی ماندم!

رشته ای بر گردنم افکنده دوست...

اینقدر این سو و آن سو

کشیدی مرا

که دهان کفش هایم

از تعجب باز مانده! 

پی نوشت:

از فردا پابرهنه دنبالت می آیم!

نگاه

چشمانت برایم غریب شده اند

از وقتی نگاهت دنبال دیگری ست... 

آیینه

این آیینه سگ مذهب روشویی ما

چنان غربتی ست 

که وقتی روبه رویش می ایستم

از جمع مستحبات و گناه

تصویر یک خوارجی را می سازد! 

لیاقتش همین آب دهانی ست

که همیشه نثارش می کنم!

آبجیوه ی بی مروت!  

دل تنگی

وقتی دل مجبور است

فاصله ی من تا تو را 

در هر ثانیه

رفت و برگشتی طی کند

باید هم آب برود! 

باید هم تنگ بشود برای عشق های بزرگی

که در این دلِِ آب رفته جا نمی شوند...

(( دلم برای تو آب رفته که برای دیگری تنگ شده!))

پی نوشت:

چند روزی نبودم ، حالا هستم و دوباره نیستم! زندگی همین است...