چنان غربتی ست
که وقتی روبه رویش می ایستم
از جمع مستحبات و گناه
تصویر یک خوارجی را می سازد!
لیاقتش همین آب دهانی ست
که همیشه نثارش می کنم!
آبجیوه ی بی مروت!
